Ortopedyczna Terapia Manualna Kaltenborna i Evjenta
metoda postępowania fizjoterapeutycznego opracowana przez dwóch norweskich fizjoterapeutów. Obejmuje ona badanie i leczenie manualne kończyn, kręgosłupa oraz stawów skroniowo-żuchwowych. Jej cechą charakterystyczną jest ściśle określony schemat badania, w którym stosuje się wiele precyzyjnych manualnych testów różnicowych pozwalających określić, jakiej struktury dotyczy problem: mięśnia, stawu czy nerwu. Następnie opracowuje się plan leczenia z doborem właściwych, specyficznych dla chorobowo zmienionych tkanek, technik manualnych. Np. w przypadku zablokowania stawu w obrębie kręgosłupa stosuje się manipulację – szybkie uruchomienie z charakterystycznym słyszalnym 'kliknięciem'. W zwyrodnieniach stawów wykonywana jest mobilizacja, czyli utrzymywanie rozciągnięcia torebki stawowej przez określony czas.
Dla przykurczonych, nadmiernie napiętych mięśni wprowadza się techniki tkanek miękkich: masaż funkcyjny, masaż poprzeczny, poizometryczną relaksację, stretching. Struktury nerwowe uruchamiane są przez neuromobilizację. Kiedy problemem pacjenta jest nadmierna ruchomość w stawie wprowadza się postępowanie wzmacniające mięśnie stabilizujące staw czy odcinek kręgosłupa. Głównym celem terapeuty jest jak najszybsze przywrócenie prawidłowych i bezbolesnych funkcji tkanek. Pacjent informowany jest o swojej dysfunkcji i angażowany w proces terapii. Uczy się go automobilizacji, autostabilizacji, autostreczingu,w kolejnym etapie proponowany jest trening terapeutyczny, aby utrwalić efekty leczenia i zapobiec nawrotom dolegliwości.
metoda postępowania fizjoterapeutycznego opracowana przez dwóch norweskich fizjoterapeutów. Obejmuje ona badanie i leczenie manualne kończyn, kręgosłupa oraz stawów skroniowo-żuchwowych. Jej cechą charakterystyczną jest ściśle określony schemat badania, w którym stosuje się wiele precyzyjnych manualnych testów różnicowych pozwalających określić, jakiej struktury dotyczy problem: mięśnia, stawu czy nerwu. Następnie opracowuje się plan leczenia z doborem właściwych, specyficznych dla chorobowo zmienionych tkanek, technik manualnych. Np. w przypadku zablokowania stawu w obrębie kręgosłupa stosuje się manipulację – szybkie uruchomienie z charakterystycznym słyszalnym 'kliknięciem'. W zwyrodnieniach stawów wykonywana jest mobilizacja, czyli utrzymywanie rozciągnięcia torebki stawowej przez określony czas.
Dla przykurczonych, nadmiernie napiętych mięśni wprowadza się techniki tkanek miękkich: masaż funkcyjny, masaż poprzeczny, poizometryczną relaksację, stretching. Struktury nerwowe uruchamiane są przez neuromobilizację. Kiedy problemem pacjenta jest nadmierna ruchomość w stawie wprowadza się postępowanie wzmacniające mięśnie stabilizujące staw czy odcinek kręgosłupa. Głównym celem terapeuty jest jak najszybsze przywrócenie prawidłowych i bezbolesnych funkcji tkanek. Pacjent informowany jest o swojej dysfunkcji i angażowany w proces terapii. Uczy się go automobilizacji, autostabilizacji, autostreczingu,w kolejnym etapie proponowany jest trening terapeutyczny, aby utrwalić efekty leczenia i zapobiec nawrotom dolegliwości.
